Λαμπρίνα Α. Μαραγκού, Η ιερότης του Διονύσου. Από τις Βάκχες του Ευριπίδη στον Κιθαιρώνα του Negri, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2019 [Φιλοσοφική Βιβλιοθήκη/Μελέτες 50], σ. 178, 14Χ21 εκ., ISBN 978-960-02-3483-1
Στο νέο βιβλίο της η Λαμπρίνα Μαραγκού, εκπαιδευτικός του σχολείου μας, αναζητεί με παραδειγματική επιμονή όλες τις “οψεις” του Διονύσου. Διερευνά προσεκτικά όλες τις ιερές και τις ανίερες πλευρές, ιδιότητες και πράξεις του. Παρατηρεί όλες τις ανατρεπτικές συγκινήσεις και καταστάσεις ενός θεού, μέσω του οποίου απεικονίζονται και αποκρυσταλλώνονται όλες οι διαστάσεις της ανθρώπινης ψυχής και του ανθρώπινου σώματος.
Η συγγραφέας εκτυλίσσει τη σκέψη της με έναν λόγο ζωντανό, που κατορθώνει να κρατήσει τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Εξηγεί την ετυμολογία των λέξεων και τους συνειρμούς των νοημάτων τους, εξηγεί την εξέλιξη των μυθικών μεταμορφώσεων του Διονύσου, εισάγοντας τον αναγνώστη σε όλες τις θεϊκές αλλά και τις ανθρώπινες μορφές του.
Στην εργασία επιχειρείται επίσης μια νέα θεωρητική αντιπαράθεση. Εδώ εκτίθενται και αντιπαρατίθενται οι θέσεις δύο σημαντικών συγγραφέων: του Νίτσε και του Αντόνιο Νέγκρι. Η μια φωτίζει την άλλη, επιτρέποντας στη συγγραφέα να δείξει νέες πλευρές του Διονύσου.
(Η παρουσίαση με βάση το προλογικό σημείωμα του Αντώνη Παπαρίζου, σ. 11-12).
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος: Ο Διόνυσος: θεός των συγκινήσεων, του μένους και του παραλόγου, θεός του δικού μας σύγχρονου κόσμου
Εισαγωγή
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
1.1. Η πολυπλοκότητα της φύσης της Αρχαίας Τραγωδίας
1.2. Ποιος είναι ο Διόνυσος;
1.3. Η διαφοροποίηση Ίακχου-Βάκχου ή μήπως πρόκειται για ταυτοποίηση;
1.4. Διόνυσος Ζαγρεύς-Ελευθερεύς-Λυσεύς, μια πολλαπλή ανάγνωση της φύσης του θεού
1.5. Διόνυσος ωμηστής και ανθρωπορραίστης: η αρχετυπική διαδικασία της οντολογικής εξέλιξης
1.6. Η μαιναδική μανία: τα θεοφάνεια της εσώτατης θεοσοφίας
1.7. Βάκχες: μια εκεχειρία μεταξύ του πνευματικού – υλικού πεδίου της ανθρώπινης ύπαρξης
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΜΙΑ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΝΙΤΣΕ
2.1. Η αρχαία ελληνική τραγωδία ως παράμετρος του Διονύσου
2.2. Η θεωρητική ανασύσταση και εγκαθίδρυση του τραγικού πνεύματος
ΑΝΤΟΝΙΟ ΝΕΓΚΡΙ
2.3. Μία θεωρητική αντιμετώπιση του τραγικού στοιχείου
2.4. Η ισχύς της οντολογικής ρήξης του ζην
ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΒΑΚΧΑΙ ΚΑΙ ΚΙΘΑΙΡΩΝΑΣ
3.1. Η διαλεκτική μιας εξελικτικής περιήγησης στον εσωτερικό λόγο του τραγικού
3.2. Μια προσπάθεια σχολιασμού των κυριοτέρων στίχων της τραγωδίας “Βάκχαι” του Ευριπίδη
3.3. Ο “Κιθαιρώνας” του Antonio Negri και ο αποσυμβολισμός μιας πολιτικής πρότασης
3.4. Ο “Κιθαιρώνας”: μια ερμηνευτική πρόταση
3.5. Ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς: η πολυπρισματικότητα της Αρχαίας Ελλάδας και η μονοσήμαντη προβολή του δυτικού ορθολογισμού
Βιβλιογραφία
