ΓΡΑΦΕΙ: Η ΙΩΑΝΝΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ-ΔΟΥΚΟΥΜΕ.
Τ?ν Παρασκευ? 21 Μαρτίου, πρώτη ?μέρα τ?ς ?νοιξης κα? παγκόσμια ?μέρα τ?ς ποίησης, ε?χαμε τ? χαρ? ν? φιλοξενήσουμε στ?ν χ?ρο το? σχολείου μας τέσσερεις ?πέροχους ?νθρώπους τ?ς τέχνης, το?ς ποιητ?ς Χρ?στο ?ουμελιωτάκη κα? Θωμ? Τσαλαπάτη κα? τ?ς ποιήτριες Ματίνα Μόσχοβη κα? Παυλίνα Μάρβιν, σ? μία διάλεξη μ? τίτλο «Κ? ο? ποιητ?ς τί χρειάζονται σ? ?ναν μικρόψυχο καιρό;», φράση πο? ?νήκει στ?ν ?ομαντικ? Γερμαν? ποιητ? Φρήντριχ Χαίλντερλιν.
Τ?ν ?ρχ? ?κανε ? ?γαπημένος κ. Χρ?στος ?ουμελιωτάκης, ? ?πο?ος ε?χε ?πισκεφθε? ξαν? τ? σχολε?ο μας τ? 2012 στ? πλαίσια τ?ν συναντήσεων τ?ς «Λογοτεχνικ?ς Συντροφι?ς», ?πως ?πίσης κα? ο? ?πόλοιποι καλεσμένοι ποιητές. ? ποιητ?ς παρατήρησε π?ς παλαιότερα, στ?ν ?ρχαία ?λλάδα γι? παράδειγμα, ? ποίηση ?ποτελο?σε κοινωνικ? φαινόμενο, ?ν? σήμερα πρόκειται γι? προσωπικ? ?πόθεση.Μοιράστηκε μαζί μας λόγια πολλ?ν διασήμων ποιητ?ν ?πως το? Καβάφη, ? ?πο?ος πίστευε στ?ν τέχνη κα? τ? δύναμή της κα? κατέφευγε σ? α?τ? ζητώντας παρηγοριά.
Κατ? τ? γνώμη το? προσκεκλημένου ποιητ?, ? ποίηση δ? μπορε? ν? γιατρέψει, μονάχα ν? ?παλύνει τ?ς πληγές, κα? γι? ν? τ? τεκμηριώσει παρέθεσε το?ς πρώτους στίχους ?π? τ? ποίημα το? Νίκου ?γγονόπουλου «Νέα περ? το? θανάτου το? ?σπανο? ποιητο? Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στ?ς 19 Α?γούστου το? 1936 μέσα στ? χαντάκι το? Καμίνο ντε λα Φουέντε»:
«? τέχνη κι ? ποίηση δ? μ?ς βοηθο?ν ν? ζήσουμε:
? τέχνη κα? ? ποίησις μ?ς βοηθο?νε
ν? πεθάνουμε».
Μεταξ? τ?ν ποιημάτων πο? μ?ς διάβασε ? κ.?ουμελιωτάκης ?ταν κα?
“? Τρελ?ς Λαγός” το? Μίλτου Σαχτούρη:
Γύριζε στο?ς δρόμους ? τρελ?ς λαγ?ς
γύριζε στο?ς δρόμους
ξέφευγε ?π? τ? σύρματα ? τρελ?ς λαγ?ς
?πεφτε στ?ς λάσπες
Φέγγαν τ? χαράματα ? τρελ?ς λαγ?ς
?νοιγε ? νύχτα
στάζαν α?μα ο? καρδι?ς
? τρελ?ς λαγ?ς
?φεγγε ? κόσμος
Βούρκωναν τ? μάτια του ? τρελ?ς λαγ?ς
πρήσκονταν ? γλώσσα
βόγγαε μα?ρο ?ντομο ? τρελ?ς λαγ?ς
θάνατος στ? στόμα
Κλείνοντας ε?πε: «Ο? ποιητ?ς ε?ναι πολίτες μ? δικαιώματα».
Στ? συνέχεια, τ? σκυτάλη ?λαβε ? κυρία Ματίνα Μόσχοβη, ? ?ποία πρ?ν ξεκινήσει τ?ν 
ε?σήγησή της στ? θέμα ?ξέφρασε τ?ν ?λπίδα ?τι ? σημεριν? συνάντηση θ? τ?ν κάνει ν? ?λλάξει γνώμη γι? τ?ς ?πετείους τ?ς ?πο?ες δ? συμπαθε? καθόλου. Μ?ς ε?πε π?ς ? ποιητ?ς διασώζει πρόσωπα, σχέσεις προσώπων, ?στορικ?ς στιγμές. ? ποιητ?ς διασώζει, ?νακαλύπτει, ?ποκαλύπτει α?τ? πο? μπορο?με κα? α?τ? πο? δ? μπορο?με ν? δο?με. ? ποιητής, ?κόμη, θ? συσχετίσει κα? θ? κάνει λεπτ?ς διακρίσεις. ? ?νθρωπος, ?πως δήλωσε, ε?τε ?ναγνώστης, ε?τε ποιητής, ?ναζητε? τ? κρυφ? νόημα γιατ? φέρει μέσα του τ? α?σθημα το? «?πόλυτου».
Λίγο ?ργότερα, μ?ς μίλησε γι? τ? κίνημα τ?ς Μετανεωτερικότητας πο? ?ναπτύχθηκε κατ? τ?ν 20ο α?ώνα ?που ?καναν ποικίλα προβλήματα τ?ν ?μφάνισή τους. ? ?νθρωπος τ?ς ?ποχ?ς ?κείνης ?λλ? κα? τ?ς σημεριν?ς, δ?ν πιστεύει τίποτα κα? κανέναν, ?μφισβητε? τ? πάντα, παρακολουθε? κυρίως ε?κόνα, καταναλώνει κα? δ? συμμετέχει. Παραπέμποντας στ? λόγια το? ?ριστοτέλη ε?πε π?ς ? ?νθρωπος ε?ναι τ? «?ε? ζητούμενον κα? ?πορούμενον» στ?ν πλανήτη πο? σο? κόβει τ?ν ?νάσα ?π? τ?ν ?μορφι? κα? ?π? τ?ν φρίκη.
?παντώντας στ? ?ρώτημα σχετικ? μ? τ? ποι?ς ?ποχ?ς ε?ναι α?τ?ς πο? δημιουργο?ν ποίηση, ?ναφέρθηκε στ?ν φιλόσοφο Χρ?στο Μαλεβίτση κα? στ? δοκίμιό του «Ο? Παράκτιοι ?νθρωποι» σύμφωνα μ? τ?ν ?πο?ο ο? ποιητικ?ς ?ποχ?ς ε?ναι α?τ?ς πο? ?λοι ο? ?νθρωποι ε?ναι παράκτιοι κα? ο? μ? ποιητικ?ς α?τ?ς πο? ο? ?νθρωποι ε?ναι ?πειρωτικο? ?ξηγώντας π?ς ?πειρωτικ?ς ε?ναι ? κόσμος τ?ς σιγουρι?ς πο? δ?ν ?χει ?ξίες. Σημείωσε ?τι ?ταν κανε?ς κλαίει, κλαίει ε?τε λόγω μεγάλης ?πώλειας ε?τε λόγω μεγάλου κέρδους, κλαίει γι? κάτι τ? ?πο?ο ?χει ?ξία γι? τ?ν ?διο. ?ς ?ξία ?ρισε τ?ν «κερδισμένη ?πώλεια τ? στιγμ? το? κέρδους» ?ν? ?κλεισε λέγοντας π?ς ? ποιητ?ς ε?ναι ?ν πνευματικ? πο? πρέπει ν? βρε? τ? κουράγιο ν? παραμείνει παράκτιο, ε?ναι πολεμιστ?ς τ?ς ?βελτηρίας κα? τ?ς α?τάρεσκης παθητικ?ς γκρίνιας. Ποιητ?ς ε?ναι ? ?θλητ?ς τ?ς ?παρξης.
?να ?πόσπασμα ?π? τ? δοκίμιο “Ο? Παράκτιοι ?νθρωποι”, το? Χρήστου Μαλεβίτση:
“… Τώρα κλα?νε μόνο τ? παιδιά. ?λλοτε κλαίγανε κα? ο? ?μηρικο? ?ρωες. ?λήθεια, πότε κλαίει κανείς; Κλαίει ?ταν ?πάρχει ?να μέγα κέρδος ? μία μεγάλη ?πώλεια. Κα? τί θ? πε? μεγάλο κέρδος ? μεγάλη ?πώλεια; Θ? πε? π?ς δίνεις ?πέρτατη ?ξία σ? ?ρισμένα συμβάντα. Κα? τί θ? πε? δίνεις ?πέρτατη ?ξία; Θ? πε? π?ς ?π? α?τ? ?ξαρτ?ς τ? μοίρα σου, τ?ν ?δια σου τ?ν ?ξία, πο? κινδυνεύει ν? ?κπέσει σ? ?παξία, σ? τίποτα. ?ρα γι? ν? δώσεις ?ξία σ? ?ρισμένα συμβάντα, πρέπει ν? νιώθεις σίγουρος. Κα? δ?ν νιώθεις σίγουρος, μόνο ?ταν βρίσκεσαι στ?ν ?κρογιαλιά. ?ταν ?ντιμετωπίζεις τ?ν ?πίφοβο ?κεανό. Κλα?νε ο? παράκτιοι. Ο? ?πειρωτικο? δ?ν κλα?νε. ?λλ? α?τ? θ? πε? π?ς ? ?πειρωτικ?ς κόσμος, ? κόσμος τ?ς σιγουρι?ς δ?ν ?χει αξίες. Τ?ς ?ξίες τ?ς ζω?ς τ?ς τρυγ?ς ?π? τ?ς ?κρώρειες τ?ν ?βύσσων. Μ? τ?ν ?σχατο κίνδυνο. Ε?ναι τ? κέρδος ?π? τ?ν κίνδυνο τ?ς ?σχατης ?πώλειας. Μόνο ?νθρωποι πο? κινδύνεψαν ?δωσαν ?ξίες στ?ν κόσμο. ?ξία ε?ναι ? κερδισμένη ?πώλεια, τ? στιγμ? το? κέρδους, ?χι κατόπιν. ? ?λευθερία, π.χ. ε?ναι ?ξία τ? στιγμ? πο? τ?ν ?ποκτ?ς ?π? τ?ν θάνατο. ? ?λευθερία ?πάρχει μόνο ?ς ?λευθερία ? Θάνατος. Μόνη ?λευθερία δ?ν νο?ται. Γι΄α?τ? κα? ? ?λευθερία στ?ς σύγχρονες κοινωνίες κινδυνεύει, διότι ε?ναι ?λευθερία κληρονομημένη, ε?ναι ?λευθερία τ?ς σιγουρι?ς, τ?ς ?νδοχώρας. Τ?ς χώρας ?που ?ξέλειψαν ο? ?ξίες. Ο? ?ξίες ?νταλάσσονται μ? τ?ν ?πώλεια. Στ?ν ?νδοχώρα ο? ?ξίες ?νταλλάσσονται πάλι μ? ?ξίες. ?λλ? α?τ? μπορε? ν? συμβε? μόνο μ? ο?κονομικές ?ξίες. Δηλαδ? ο? ?ξίες τ?ς ?νδοχώρας ?νταλλάσσονται μ? χρ?μα. Κα? ? ?ρωτας. Κα? ?λοι ο? ?ρωτες. ?παρχει μι? γενικ? ?ξίσωση. ?λα ?νταλλάσσονται. Δ?ν νο?ται ?πώλεια. ?λλ? ο?τε κα? κέρδος. Ο? σύγχρονοι ?πειρ?τες ?νταλλάσσουν ?σμένως τ?ν ?λευθερία τους μ? ?λικ? ?γαθά. ?ξισώνουν τ?ν ?λευθερία τους μ? τόσο το?ς ?κατ? α?ξηση το? βιοτικο? ?πιπέδου τους. Τ? συμβόλαιο τ?ς ?νταλλαγ?ς λέγεται ?σκοπιμότητα?. Σκοπιμότητα δ? θ? πε? σκοπός. Θ? πε? μετάθεση το? σκοπο? στ? μέλλον. Θ? πε? δρόμος πρ?ς ?ναν μελλοντικ? σκοπό. Το?το θ? πε? π?ς ο? ?νθρωποι δ?ν ζο?ν ?μεσα ?λλ? ?μμεσα. Τ? παρ?ν ε?ναι τ? μέσον. Δηλαδ? ζο?ν τ? ?κάστοτε παρ?ν προσωρινά. Α?τ? ? ?προσωρινοποίηση? τ?ς ζω?ς, ε?ναι ? μέγιστος ε?νουχισμός της. Σημαίνει π?ς ? ζω? ?πεκδύθη τ?ν ?μεσότητα της, κα? συμμορφώθηκε μ? τ?ν ?ξωτερικ? φυσικ? χρόνο, τ?ν μαθηματικ? ?σομερή, ?μοιόμορφο κα? γραμμικ? χρόνο. Δ?ν ζε? τ? ?σχατο κάθε στιγμή, ?λλά ?θεσε τ? ?σχατο στ?ν ?σχατι? το? φυσικο? χρόνου, πο? ποτ? δ?ν ?ρχεται. Κα? ? πλήρωση ?γινε ?ριστικ? ?νεκπλήρωτη. Διότι ? φυσικ?ς χρόνος δ?ν ?χει πλήρωση, δ?ν ?χει τέρμα. ? πλήρωση, πο? ε?ναι ? ?ψιστη ?λοκλήρωση, ? ?ψιστη ?λήθεια, ?φ΄?ς ?γινε ?νεκπλήρωτη, μετατράπη σ? ψε?δος. Α?τ? ε?ναι ? ?λοκληρωτικ? παράδοση στ?ν ?πιπέδωση τ?ς ?νδοχώρας, ? πλήρης ?ξωτερικοποίηση…? .
Μετ? τ?ν κυρία Μόσχοβη τ?ν λόγο π?ρε ? νεαρ? Παυλίνα Μάρβιν ? ?ποία περίμενε ?τι θ? συζητο?σε μ? 15 παιδι? κα? μπροστά της ?ντίκρυσε ?να πολ? μεγαλύτερο ?κροατήριο κάνοντας φανερ? τ?ν ?μηχανία της. Ε?πε ?κόμη π?ς ? ?νθοδέσμη πο? τ?ς ε?χαν χαρίσει τ? παιδι? τ?ς Λογοτεχνικ?ς Συντροφι?ς τ? 2011 ε?ναι ? μοναδικ? πο? κρέμεται πάνω ?π? τ? γραφε?ο της. Τ? ?ρώτημα πο? τ?ς τέθηκε «Τί χρειάζονται ο? ποιητ?ς στο?ς μικρόψυχους καιρούς;» τ? θεώρησε ?μφίσημο κα? τ? ?ννόησε μ? δύο τρόπους. Πρ?τον: «Σ? τί μ?ς χρειάζονται ο? ποιητ?ς στο?ς μικρόψυχους καιρο?ς;» κα? δεύτερον «Τί χρειάζονται ο? ?διοι ο? ποιητ?ς σ? μικρόψυχους καιρούς;». ?ποφάσισε ν? μ?ς τ? ?παντήσει διηγούμενη μία ?ληθιν? ?στορία γι? τ?ν ?σθένεια κα? τ?ν θάνατο.
? ?στορία ? μ?λλον ο? ?στορίες α?τ?ς ε?χαν ?ς πρωταγωνιστ?ς τ?ν Γεώργιο Βιζυηνό, τ?ν ??μο Φιλύρα, τ?ν Κατερίνα Γώγου, τ?ν Γιάννη Βαρβέρη, τ? Νίκη-?εβέκκα Παπαγεωργίου, τ?ν Τάσο Καπερνάρο κα? τ?ν Κατερίνα ?γγελάκη ?ούκ. Μ? τ?ν ?φήγησή της α?τ? δήλωσε π?ς ?θελε ν? δείξει π?ς πράγματα τ? ?πο?α ζο?με μ? δ? μιλ?με γι? α?τά, ?πως ? ?σθένεια, ο? ποιητ?ς τ? συζητ?νε στ? ποιήματά τους κα? α?τ?ς ε?ναι ?νας ?π? το?ς λόγους γι? το?ς ?ποίους το?ς ?χουμε ?νάγκη. ?χουμε ?κόμη ?νάγκη το?ς ποιητ?ς διότι θεωρε? π?ς τ? ποιήματα ?χουν θεραπευτικ?ς ?διότητες κα? ο? ποιητ?ς ?π? μερι?ς τους ?χουν ?νάγκη ?π? δύναμη ψυχ?ς πού, ?σο κα? ?ν τ? ?μφισβητο?ν, τ?ν ?χουν, ?κόμη κα? ?ταν τ?ν χάνουν, γιατ? ?λλι?ς δ? θ? ?ταν ποιητές.
Μ?ς διάβασε μεταξ? ?λλων τ? ποίημα το? Γιάννη Βαρβέρη, ? ?πο?ος ?πασχε ?π? νεφροπάθεια, “?ποψίες περ? τ? ?ργανα τ?ς τάξεως”, στ? ?πο?ο τ?ν παρέπεμψε ? ?διος ?ταν τ?ν ?ώτησε ποι? ?ργο θ? τ?ς πρότεινε ν? μελετήσει ?π? τ? πρίσμα τ?ς νόσου:
Κινήσεις ?ποπτες, μικροσυνωμοσίες.
Τελευτα?ος μίλησε ? Θωμ?ς Τσαλαπάτης ? ?πο?ος δ?ν ε?χε ?τοιμάσει κάποιο κείμενο 
καθώς, ?πως ε?πε, τ?ς ?παντήσεις γι? τ?ν ποίηση τ?ς βρίσκουμε μέσα στ?ν ?δια τ?ν ποίηση. ?τσι, μ?ς διάβασε δύο ποιήματα, ?να πο? μετέφρασε ? ?διος μ? τίτλο «?σπανία» το? W.H. Auden:
Χθ?ς ?λο τ? παρελθόν. ? γλ?σσα το? μεγέθους
?πλωμένη μέχρι τ?ν Κίνα κατ? μ?κος τ?ν ?μπορικ?ν ?ρτηρι?ν?
? διάδοση το? ?βακα κα? τ?ν μεγαλιθικ?ν κατασκευ?ν?
Χθ?ς ? ?πολογισμ?ς το? ?ψους ?π? τ?ς σκι?ς σ? κλίματα ?λιόλουστα.
Χθ?ς ? καταχώρηση τ?ς ?σφάλειας σ? δελτία,
? ?αβδοσκοπία ?ναζητώντας ?δατα ?πόγεια ?
Χθ?ς ? ?φεύρεση τροχ?ν κα? ?ολογι?ν, τ? ?μέρωμα τ?ν ?λόγων.
Χθ?ς ? ταραχώδης κόσμος τ?ν θαλασσοπόρων.
Χθ?ς ? κατάργηση νεράιδων κα? γιγάντων
Τ? ?χυρ? ν? κοιτάζει τ?ν κοιλάδα σ?ν πέτρινος ?ετ?ς
Τ? παρεκκλήσι χτισμένο στ? δάσος?
Χθ?ς ο? σκαλισμένοι ?γγελοι κα? ο? δαίμονες το? φόβου?
? δίκη τ?ν α?ρετικ?ν ?νάμεσα στ?ς πέτρινες στ?λες?
Χθ?ς ο? θεολογικο? καβγάδες στ?ς ταβέρνες
Κα? ο? θαυματουργ?ς ?άσεις στ?ς πυγές?
Χθ?ς τ? Σάββατα τ?ν μαγισσ?ν. ?λλ? σήμερα ? ?γώνας.
Χθ?ς ? ?γκατάσταση τ?ν δυναμ? κα? τ?ν τουρμπίνων,
? κατασκευ? σιδηροδρόμων στ?ν ?ρημο τ?ς ?ποικίας?
Χθ?ς ? κλασσικ? διάλεξη
Γι? τ?ν καταγωγ? το? ?νθρώπου. ?λλ? σήμερα ? ?γώνας.
Χθ?ς ? πίστη στ?ν ?πόλυτη ?ξία τ?ς ?λλάδας,
? α?λαία πο? πέφτει πάνω στ?ν θάνατο το? ?ρωα?
Χθ?ς ? προσευχ? στ? ?λιοβασίλεμα
Κα? ? λατρεία τ?ν τρελ?ν. ?λλ? σήμερα ? ?γώνας.
Καθ?ς ? ποιητ?ς ψιθυρίζει, ?κθαμβος ?νάμεσα στ? πε?κα,
? ?κε? ?που ? λυτ?ς κατα??άκτης τραγουδ? συμπαγ?ς ? κάθετος
Στ?ν γκρεμ? πλάι στ?ν γερτ? τ?ν πύργο:
«? ?ραμά μου. ?, στε?λε μου το? ναυτικο? τ?ν τύχη.»
Κα? ? ?ρευνητ?ς ?ξετάζει μ? τ? ?ργανά του
Σ? ?παρχίες ?πάνθρωπες, τ? ???ενωπ? βακτήριο
? τ?ν γιγάντιο Δία ?λοκληρωμένο:
«?λλ? ο? ζω?ς τ?ν φίλων μου. Ζητ? ν? μάθω. Ζητ? ν? μάθω.»
Κα? ο? φτωχοί, στ? παγωμένα καταλύματά τους, ?φήνοντας ν? γλιστρήσουν τ? φύλλα της ?πογευματιν?ς ?φημερίδας:
«? μέρα μας ε?ναι ? ?πώλεια μας, ? ?στορία δε?ξε μας τ?ν χειριστή , τ?ν ?ργανωτή, Χρόνε τ? δροσιστικό ποτάμι».
Κα? τ? ?θνη συνδυάζουν τ? κάθε κλάμα, ?πικαλο?νται τ? ζω? πο? σχηματίζει το? καθεν?ς τ? σπλάχνα κα? ?πιβάλει
Τ?ν ?διωτικ? νύχτιο τρόμο:
«Μήπως δ?ν ?δρύσατε τ?ν πολιτεία το? σφουγγαριο?,
«Μήπως δ?ν ?ναθρέψατε τ?ν ?χαν? στρατοκρατορία το? καρχαρία κα? τ?ς τίγρης, δ?ν δημιουργήσατε τ? θα??αλέα καντόνια το? κοκκινολαίμη;
Μεσολαβ?στε. ? κατεβε?τε σ?ν περιστέρια,
Σ?ν πατεράδες μανιασμένοι ? σ?ν πρ?οι μηχανικοί, ?λλά κατεβε?τε.»
Κα? ? ζωή, ?ν ποτέ της ?παντήσει, ?ποκρίνεται ?π? τ?ν καρδι?
Κα? τ? μάτια κα? το?ς πνεύμονες, ?π? τ? μαγαζι? κα? τ?ς πλατε?ες τ?ς πόλης.
«?, ?χι, δ?ν ε?μαι ? ?ποκινητής?
?χι σήμερα? ?χι γι? ?σ?ς. Γι? ?σ?ς ε?μαι
??? πειθήνιος κόλακας, ? παρέα στ? μπάρ, τ? ε?κολο θύμα.
?λα ?σα κάνετε ε?μαι. ? ?ρκος σας π?ς θ? ε?στε
Καλοί, ? ε?θυμη ?στορία σας.
Ε?μαι ? φων? τ?ς δουλει?ς σας κα? ε?μαι ? γάμος σας.
??Ποι? ε?ναι ? πρότασή σας; Ν? χτίσω τ?ν δίκαιη πολιτεία; Θ? τ? κάνω.
Συμφων?. ? μήπως ε?ναι μι? συμφωνία α?τοκτονίας, ? ?ναζήτηση το? ?ομαντικο? θανάτου; Πολ? καλά, δέχομαι, γιατ?
Ε?μαι ? ?πιλογή σας, ? ?πόφασή σας. Να? ε?μαι ? ?σπανία.??
Πολλο? ?κο?σαν τ? φων? σ? ?πόμακρες χερσονήσους,
Σ? νυσταλέες πεδιάδες, στ? ?λλιώτικα νησι? τ?ν ψαράδων
? στ?ν φθαρμένη καρδι? τ?ς πόλης
?κουσαν κα? ?ποδήμησαν σ?ν το?ς γλάρους ? το? λουλουδιο? το?ς σπόρους.
Κόλλησαν σ? γρέζια στ?ς μακρι?ς ταχε?ες πο? τρεκλίζαν
Μέσα ?πό ?δικους τόπους, μέσα στ?
νύχτα, μέσα ?π? σήραγγες ?λπικές?
Διέσχισαν ?κεανούς?
Διαβήκανε φαράγγια. ?λοι προσέφεραν τ? ζωή τους.
Σ? α?τ? τ? ?νυδρο τετράγωνο, σ? α?τ? τ? ?κρωτηριασμένο θραύσμα τ?ς ζεστ?ς ?φρικ?ς, ?τεχνα συγκολλημένο στ?ν ?φευρετικ? Ε?ρώπη?
Σ? α?τ? τ? α?λακωμένο ?π? τ? ποτάμια ?ροπέδιο,
Ο? στοχασμοί μας ?νσαρκώνονται? τ? ?πειλητικ? σχήματα το? πυρετο? μας
Ε?ναι ζωντανά, μ? ακρίβεια ?ρισμένα. Γιατ? ο? φόβοι πο? μ?ς ?καναν ν? ?νταποκριθο?με στ? φαρμακευτικ? διαφήμιση, στ? φυλλάδια χειμεριν?ν κρουαζιέρων
?χουν γίνει τάγματα ε?σβολέων?
Κα? τ? πρόσωπά μας, λαξεμένα σ? ?δρύματα, ?λυσίδες μαγαζι?ν, ?ρείπια
Σκορπο?ν τ?ν ?πληστία τους ?πως τ? ?κτελεστικ? ?πόσπασμα κα? ? βόμβα.
? Μαδρίτη ε?ναι ? καρδιά. Ο? στιγμ?ς τ?ς τρυφερότητάς μας ?νθίζουν
Σ?ν τ? ?σθενοφόρο ? τ?ν ?μμόσακο?
Ο? ?ρες τ?ς φιλίας μας στ?ν λαϊκ? στρατό.
Α?ριο, ?σως τ? μέλλον. ? ?ναζήτηση το? μόχθου
Κα? ? κίνηση τ?ν μηχαν?ν? ? σταδιακ? μελέτη ?λων τ?ν ?κτάβων τ?ς ?κτινοβολίας?
Α?ριο ? διεύρυνση τ?ς συνείδησης δαμάζοντας τ? δίαιτα κα? τ?ν ?ναπνοή.
Α?ριο ? ?πανεφεύρεση τ?ς ?ομαντικ?ς ?γάπης,
ο? φωτογραφίσεις τ?ν κοράκων? ?λη ? ?πόλαυση κάτω ?π?
τ?ν ?πιτακτικ? ?σκιο τ?ς ?λευθερίας?
Α?ριο ? ?ρα τ?ν ?ορταστικ?ν πομπ?ν κα? τ?ν μουσικ?ν,
? ?μορφη βου? τ?ς χορωδίας κάτω ?π? τ?ν θόλο.
Α?ριο ? ?νταλλαγ? συμβουλ?ν γι? τ?ν ?νατροφ? τ?ν σκύλων,
? ?νθουσιώδης ?κλογ? προέδρων
?π? ?ξαφνο δάσος χερι?ν. ?λλά σήμερα ? ?γώνας.
Α?ριο γι? το?ς νέους ο? ποιητ?ς ν? ξεσπο?ν σ?ν βόμβες,
Ο? βόλτες δίπλα στ? λίμνη, ο? ?βδομάδες τ?ς ?πόλυτης ?πικοινωνίας?
Α?ριο ο? ποδηλατοδρομίες
Στ? προάστια τ? βράδια το? καλοκαιριο?. ?λλ? σήμερα ? ?γώνας.
Σήμερα ? σκόπιμη α?ξηση τ?ν προοπτικ?ν θανάτου,
? συνειδητ? ?ποδοχ? τ?ς ?νοχ?ς στ?ν ?ναγκα?ο φόνο?
Σήμερα τ? ξόδεμα τ?ν δυνάμεων
Στ?ν μονότονη ?φήμερη προκήρυξη κα? στ? βαρετ? συλλαλητήριο.
Σήμερα ? προσωριν? παρηγοριά: τ? μοιρασμένο τσιγάρο,
Τ? τραπουλόχαρτα στ?ν μισόφωτο ?χυρώνα, ? πρόχειρη μουσική,
Τ? χυδα?α ?στε?α? σήμερα
? τυφλ? κα? πρόχειρη ?γκαλι? πρ?ν πληγωθε?ς.
Τ? ?στέρια ε?ναι νεκρά. Τ? ζ?α δ?ν θ? κοιτάξουν.
Μείναμε μόνοι μ? τ?ν καιρό μας κα? ? χρόνος ε?ναι λίγος,
Κα? ? ?στορία στο?ς ?ττημένους
Μπορε? ν? λέει ?λλοίμονο, μ? ο?τε βοηθάει ο?τε συγχωρε?.
κα? ?να πο? ?χει γράψει ? ?διος μ? τίτλο «Λόγια πο? μο? ψιθύρισε ? Φραγκίσκος Φερδινάνδος τ?ς Α?στρίας». Πρ?ν κλείσει μ?ς ?δωσε μία ?νατριχιαστικ? ?ραία ε?χή: «Σ?ς ε?χομαι ν? διεκδικήσετε α?τ? πο? σ?ς ?ξίζουν κα? ν? α?σθανθε?τε στ?ν ?στορία πι? ζωντανο? ?π? το?ς ζωνταντούς.».
Μ? ?φορμ? ?ρώτημα πο? ?θεσε ? φιλόλογος κ. Μιχάλης Πάγκαλος παρατηρώντας ?τι σήμερα φοβόμαστε ν? μιλήσουμε γι? τ?ν πόνο κα? ε?ναι σ? ν? πολεμ?με μ? κάθε τρόπο ν? ?ποβάλλουμε τ? σκέψη του ?π? τ? ζωή μας, ? κυρία Μόσχοβη σημείωσε π?ς ? κοινωνία πο? ?ποβάλλει τ?ν ?ννοια το? θανάτου ?ποβάλλει ταυτόχρονα κα? τ?ν ?ννοια τ?ς ζω?ς. Τόνισε ?τι α?τ? πο? πρέπει ν? συνειδητοποιήσουμε ε?ναι π?ς δ? θ? παραμείνουμε γι? πάντα σ? α?τ? τ? ?τυχ?ς ?τύχημα πο? λέγεται ζωή. ?ταν κανε?ς ?ποβάλλει τ?ν ?δέα το? πεπερασμένου, πεθαίνει κάθε λεπτό.
Τέθηκε ?κόμη ?π? πολλ? παιδι? τ? ?ρώτημα το? γιατί ο? περισσότεροι ποιητ?ς γράφουν γι? τ? θλίψη κα? τ?ν πόνο. ? κ. ?ουμελιωτάκης ?πήντησε π?ς συνήθως ?ταν ε?σαι χαρούμενος κα? ζε?ς τ?ν ?ρωτά σου, δ?ν ?χεις ?γνοιες κα? συνεπ?ς ο?τε λόγο ν? γράψεις, καθ? ?τι ζε?ς βυθισμένος στ?ν ε?τυχία σου. Παρ΄ ?λα α?τ? παρατηρήθηκε ?τι ?πάρχουν χαρούμενα ποιήματα, ?ν και ?ποτιμημένα, ?φο? τ? χιο?μορ σήμερα ε?ναι ?ποτιμημένο πρ?γμα, ?μως ?κόμη κα? α?τ? κρύβουν μέσα τους ?να κομμάτι λύπης.
Λίγο ?ργότερα ? πλειονότητα τ?ν μαθητ?ν ?ποχώρησε κα? ? συζήτηση συνεχίστηκε γι? ?να μισάωρο ?κόμη ?ν κα? θ? μπορο?σε ν? συνεχιστε? ?π? ?πειρον. ?πογραμμίστηκε ?τι ? δυσκολία στ? ζω? ε?ναι α?τ? πο? μ?ς κάνει ?νθρωπινότερους κα? παρατηρήθηκε ?π? τ?ν κυρία Μόσχοβη ?τι ? τέχνη ?ρδεύεται ?π? τ?ν ?πίγνωση το? ?λλείματος πο? ?χει ? ?νθρωπος. ? ?ρχική της ?λπίδα σ? σχέση μ? τ?ν ?νδεχόμενη μεταβολ? τ?ς ?πόψής της ?σον ?φορ? τ?ς ?πετείους νομίζω ?γινε ?πτ? πραγματικότητα ?πως κα? γι? πολλο?ς ?λλους. Σίγουρα δ? θ? ?π?ρχε καλύτερος τρόπος ν? ?ορταστε? ? Παγκόσμια ?μέρα τ?ς Ποίησης κα? ν? μπε? κα? ?πισήμως ? ?νοιξη. Ε?χαριστο?με κα? το?ς τέσσερεις ποιητ?ς πο? μ?ς τίμησαν μ? τ?ν παρουσία τους κάνοντας ?διαίτερη α?τ? τ?ν ?λιόλουστη ?μέρα.
Υποβολή απάντησης