ΓΡΑΦΕΙ: Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ.
Στις μέρες μας, παρατηρείται όξυνση του φαινομένου του χάσματος μεταξύ των σημερινών εφήβων και των πρεσβύτερων, αν και είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι δυσκολίες συνεννόησης ανάμεσα σε δύο γενιές υπήρχαν ανέκαθεν.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό το φαινόμενο παρατηρείται παγκοσμίως και έχει τις ρίζες του κυρίως σε οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά αίτια. Παραδείγματος χάριν, όσον αφορά την οικονομία, οι νέοι επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις αλλαγές που συμβαίνουν σε αυτόν τον τομέα, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που πλήττει όλη την υφήλιο, καθώς και της ανεργίας που επιφέρει. Ως αποτέλεσμα, οι έφηβοι έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα που ακόμα και οι ενήλικες δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν. Άρα, «βγαίνουν στην κοινωνία» με έγνοιες, τις οποίες οι παλαιότερες γενιές δεν είχαν και ως αποτέλεσμα γίνονται οξύθυμοι και παρασύρονται από τις κοινωνικές ομάδες που τους κατευθύνουν, έχοντας ως μόνο στόχο την ανατροπή όλων αυτών των καταστάσεων που μαστίζουν τη σημερινή κοινωνία σε όλους τους τομείς. Βέβαια, πέρα από τα παραπάνω προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν (οι νέοι), προσπαθούν να εξαλείψουν το φαινόμενο του ρατσισμού και των διαφόρων ειδών διακρίσεων, γιατί σε περίπτωση που κάποιος περιθωριοποιηθεί από ένα κοινωνικό σύνολο, στην αρχή ασυνείδητα θα προσπαθήσει να εσωτερικεύσει τα συναισθήματά του, αλλά στη συνέχεια θα γίνει ατίθασος και ασυμβίβαστος στο να αποδέχεται τις απόψεις των συνανθρώπων του.
Επιπροσθέτως, όσον αφορά την πολιτική, στην οποία επικρατεί αναξιοκρατία και γενικότερα μια (πολιτική) κρίση, οι έφηβοι επηρεάζονται από αυτήν την αναστάτωση και προβαίνουν σε ακραίες πράξεις, τόσο σε υλικές καταστροφές, όσο και σε αλλαγή των «πιστεύω τους», στάσεις ζωής αντίθετες με τις συντηρητικές απόψεις των περισσότερων ενηλίκων. Παραδείγματος χάριν, οι έφηβοι,επειδή δεν έχουν ακόμα ενταχθεί πλήρως στο κοινωνικό σύνολο, προσπαθούν να ενταχθούν σε διάφορες μικρότερες κοινωνικές ομάδες, που θεωρούν ότι θα τους οδηγήσουν στην ανατροπή όλων αυτών των αλλαγών. Βέβαια, είναι πιθανό να φτάσουν στο αντίθετο άκρο και να γίνουν νιχιλιστές (μηδενιστές), αμφισβητώντας τα πάντα.
Και στις δυο περιπτώσεις, σε συνδυασμό με την πληθώρα πληροφοριών από την ανάπτυξη της τεχνολογίας που επιτρέπει τη «σωστή» κρίση των νέων για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω τους, το χάσμα μεταξύ των δυο γενεών διευρύνεται, επειδή οι ενήλικες πολλές φορές αντιμετωπίζουν με καχυποψία αυτόν τον αναβρασμό των νέων.
Γενικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, είναι στη φύση του νέου να λειτουργεί με το συναίσθημα και να γίνεται παρορμητικός, επαναστάτης και παράφορος, γεγονός που εντείνει τις δυσκολίες συνεννόησης ανάμεσα στους σημερινούς εφήβους και τους πρεσβυτέρους, οι οποίοι λειτουργούν με βάση τη λογική.
Όσον αφορά τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να γεφυρωθούν οι αντιθέσεις, είναι γνωστό ότι υπάρχουν πολλοί, αρκεί να γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις. Για παράδειγμα, οι ενήλικες και οι πρεσβύτεροι θα ήταν καλό να μην μένουν προσκολλημένοι στις απόψεις τους και να μην τις επιβάλλουν στους νέους, σε περίπτωση που δε συμβαδίζουν με τα πιστεύω και τις ιδέες τους. Από την πλευρά των εφήβων, πρέπει να τονίσουμε ότι δε θα πρέπει να εξοργίζονται αμέσως, όταν οι ενήλικες τους ανακοινώνουν τα σχέδιά τους και τις πιθανόν «ξεπερασμένες» αντιλήψεις τους, αλλά καλό θα ήταν να επιλύουν τις διαφορές τους με διάλογο.
Συνοψίζοντας λοιπόν, καταλαβαίνουμε ότι παρόλο που οι νέοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κλονισμό των κοινωνικών δομών, θα πρέπει να γίνουν προσπάθειες γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ των δύο γενεών.
Υποβολή απάντησης