ΓΡΑΦΕΙ: Η ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ.
Στις 29 Νοεμβρίου επισκέφτηκε το σχολείο μας ο κ. Σάββας Ρομπόλης, Καθηγητής Οικονομικών Κοινωνικής Πολιτικής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου και Επιστημονικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας Γ.Σ.Ε.Ε.-ΑΔΕΔΥ. Στην ομιλία που παρακολούθησαν τόσο καθηγητές όσο και μαθητές της Β΄ Λυκείου, κυρίως, αλλά και της Γ΄, ακούστηκαν πολλές και ενδιαφέρουσες απόψεις καθώς και πορίσματα ερευνών αναφορικά με το πρόβλημα της ανεργίας και την οικονομική κρίση, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά.
Αρχικά, νομίζω πως σε όλους τους παρευρισκόμενους έγινε κατανοητό πως η οικονομική επιστήμη είναι ουσιαστικά κοινωνική επιστήμη και γι? αυτό το λόγο δεν μπορεί να παρουσιάσει μια συνέχεια ως προς το περιεχόμενο και τις απόψεις που έχουν ακουστεί σχετικά ή τα κινήματα που την αποτελούν (ένα από αυτά, για παράδειγμα, είναι ο μαρξισμός). Έτσι, όντας μια κοινωνική επιστήμη απαιτεί την ύπαρξη πλουραλισμού έναντι του αυταρχισμού, μιας και υπάρχει ανάγκη να τίθενται ερωτήματα. Αυτό συμβαίνει γιατί μια επιστήμη παραγωγική, όπως η οικονομική, και όχι περιγραφική ή δημοσιογραφική στηρίζεται στην τεκμηρίωση της εκάστοτε θέσης μέσα από την απόδειξη. Εξάλλου, κάθε άποψη επιστημονικά τεκμηριωμένη είναι αποδεκτή.
Ιδιαίτερα χρήσιμα ήταν όσα αναφέρθηκαν σχετικά με την οικονομική κρίση, η οποία είχε εγγενή στοιχεία και στην ελληνική οικονομία κι όχι μόνο στην εξωτερική, όπως ίσως νομίζαμε κάποιοι. Ήδη από το 2004 υπήρχε πρόβλεψη για την επικείμενη κρίση του 2008 που βασιζόταν στην παρατήρηση των όσων συνέβαιναν στην εκμετάλλευση του παραγωγικού πλούτου, στις δαπάνες για την παιδεία, στις δαπάνες για την ασφάλιση κ.α. Όσο περνάει, μάλιστα, ο καιρός παρατηρούμε επιδείνωση της κατάστασης? αποτέλεσμα μιας οικονομικής πολιτικής που περιλαμβάνει μείωση μισθών και κόστους εργασίας αποβλέποντας στην αύξηση του ανταγωνισμού, της παραγωγικότητας και των εξαγωγών της χώρας μας. Τα σημερινά στοιχεία, όμως, δε δείχνουν κάποια βελτίωση αν σκεφτούμε πως το 30% του πληθυσμού βρίσκεται ήδη κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αν και ομολογουμένως δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξη η εισαγωγή της ομιλίας του κ. Ρομπόλη, το κλίμα άλλαξε όταν μίλησε για το μαθηματικό μοντέλο πάνω στο οποίο εργάστηκε με τους συνεργάτες του και το οποίο δύναται να αποτελέσει εναλλακτική λύση της εξόδου από την κρίση. Συνοπτικά και χωρίς αριθμητικές λεπτομέρειες, αυτό περιλαμβάνει αύξηση του κατώτατου μισθού και μέσω αυτής της μεταρρύθμισης φαίνεται να οδηγούμαστε ήδη από τον πρώτο χρόνο σε αύξηση της ζήτησης, του ΑΕΠ και των θέσεων εργασίας.
Αυτό το σχέδιο, όμως, όση νότα αισιοδοξίας κι αν προσδίδει στο θέμα, δε δύναται να δώσει ουσιαστική λύση στο πρόβλημα της ανεργίας αφού μέσα σε μόλις 48 μήνες χάθηκαν ένα 1.000.000 θέσεις εργασίας. Ίδιος αριθμός θέσεων είχε δημιουργηθεί σε διάστημα 20 ετών, από το 1989-2009. Καταλαβαίνουμε πόσο πολύ έχει επηρεάσει η κρίση τον τομέα της εργασίας αν λάβουμε υπόψη μας και τα ακόλουθα στατιστικά στοιχεία: η ανεργία των ατόμων 16-24 ετών αγγίζει το 60,6 % ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι αγγίζουν το 65,5%.
Κι ενώ γίνεται λόγος για ύφεση που ολοένα βαθαίνει, υπάρχει πρόβλεψη για ανάκαμψη της οικονομίας από το 2015 της τάξης του 0,5%. Το κατά πόσο αυτή θα συμβάλλει, όμως, στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών είναι ένα άλλο θέμα. Εδώ οι απόψεις διίστανται, ανάμεσα στους υπέρμαχους της νέας τεχνολογίας και στους αντίθετους με αυτήν. Πιο συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για ανάκαμψη αναιμική, δηλαδή πολύ μικρή, και άνεργη, που θα βασίζεται, στις νέες τεχνολογίες. Μια ανάκαμψη, που θα αυξήσει τον πλούτο και την παραγωγικότητα της χώρας αλλά θα μειώσει τις θέσεις εργασίας, οξύνοντας έτσι το ήδη υπάρχον πρόβλημα της ανεργίας.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, καταλαβαίνουμε πως υπάρχει επιτακτική ανάγκη να επιτευχθεί μια κάποια ισορροπία ανάμεσα στην τεχνολογία και το ανθρώπινο δυναμικό. Αυτά, δηλαδή, τα δύο θα πρέπει να συνυπάρχουν αρμονικά και να μην αναιρεί η ύπαρξη του ενός τη δράση του άλλου. Με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί κοινωνική αρμονία και, πλέον, οι οποιεσδήποτε μεταρρυθμίσεις θα γίνονται με γνώμονα την ευημερία του λαού. Άρα, αυτό που πρέπει να μας μείνει είναι πως γίνονται έρευνες και φιλότιμες προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση, οι οποίες ελπίζουμε να αυξηθούν με τον καιρό και να οδηγήσουν στα επιθυμητά αποτελέσματα.
Υποβολή απάντησης