ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΗΛΙΑΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ.
Νιώθω τόσο μικρός σε όλο αυτό που συμβαίνει και πραγματικά αδύναμος να αντιδράσω. Η θρησκεία μας, μας έχει διδάξει ότι πρέπει να πορευόμαστε με γνώμονα την αγάπη και την αλληλεγγύη αυτό έκανα και κάνω μέχρι τώρα. Αυτό κάνω ακόμα, όμως θυμώνω που δεν σκέφτονται όλοι έτσι. Ο Κύριός μας από αγάπη θυσιάστηκε για εμάς και εμείς δεν μπορούμε να θυσιάσουμε ορισμένες στιγμές ευτυχίας για το καλό των πλησίον μας.Το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης και αγάπης απέναντι στον συνάνθρωπο θα έπρεπε να είναι το κίνητρο που καθοδηγεί τις επιλογές μας. Προφανώς όμως ο εγωισμός μας είναι μεγαλύτερος. Οι άρχοντες του τόπου μας και οι επιστήμονες πήραν κάποια μέτρα για να προφυλάξουν τη χώρα και τους πολίτες της από την πανδημία. Μίλησαν για πόλεμο, για αόρατη απειλή, για θάνατο, για συνείδηση, για πειθαρχία, για ατομική ευθύνη. Άλλοι τα τήρησαν, άλλοι τα αγνόησαν, άλλοι κορόιδεψαν τους ίδιους τους εαυτούς τους. Η ασυνειδησία αυτών των ανθρώπων επέβαλε σκληρότερα μέτρα με αποτέλεσμα το αίσθημα του περιορισμού να γίνει θηλιά περασμένη στο λαιμό μας και να μας προκαλεί ασφυκτικό συναίσθημα. Πρωταγωνιστές όλοι σε μια ταινία που κανείς δεν ξέρει το τέλος, αν είναι δράμα, αν είναι περιπέτεια ή κωμωδία. Είμαστε έφηβοι κλεισμένοι δεκαπέντε μέρες στα σπίτια μας, με πάρα πολύ χρόνο σκέψης, διαλογισμού και αυτοκριτικής ,έφηβοι που οι καταστάσεις που ζούμε μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στην ενηλικίωση. Τα ερωτήματα πολλά και οι απαντήσεις άγνωστες. Κάθε βράδυ οι ίδιες σκέψεις και μαζί μ’αυτές ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ! Γιατί ορισμένοι δεν συμμορφώνονται, γιατί δεν έχουν το αίσθημα της προσωπικής τους ευθύνης… Κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών, όλοι πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, να ξαναβρούμε το χαμένο μας φιλότιμο.
Πηγή εικόνας:https://www.fareutili.it/wp-content/uploads/2018/06/nessuno-ti-salvera.png
Υποβολή απάντησης