Ανθρώπινα δικαιώματα: στην απαισιοδοξία της γνώσης να αντιτάξουμε την αισιοδοξία της βούλησης

ΓΡΑΦΟΥΝ: ΣΑΡΑ ΣΕΣΗ, ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΠΑΠΑΧΕΙΜΩΝΑ, ΜΑΡΙΝΕΤΑ ΠΑΠΑΧΕΙΜΩΝΑ.

Η διασφάλιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε μια κοινωνία , αποτελεί δείκτη υψηλής πολιτιστικά στάθμης και καταδεικνύει τον φιλελεύθερο χαρακτήρα και το δημοκρατικό πλαίσιο της οργάνωσης της.
Στην εποχή μας, ενώ σημαντικές διατάξεις παγκόσμιων διακηρύξεων και συλλογικών συμβάσεων των κυβερνήσεων για την προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων περιλήφθηκαν στα διατάγματα πολλών κρατών, αποτελώντας εσωτερικό δίκαιο, καθημερινά γίνεται λόγος για σιωπηρή ή συγκεκαλυμμένη παραβίαση τους.

Στις υπανάπτυκτες χώρες, όπου δεν υπάρχει ούτε συνταγματική κατοχύρωση, η παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι ασύστολη και κατάφωρη. Αυτό καταμαρτυρεί η πεινά, η εξαθλίωση, η απουσία βασικής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ο αναλφαβητισμός, η σωματεμπορία, η έξαρση της παιδικής πορνείας, η εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας, η υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας στην Ανατολή. Οι θάνατοι και οι κακουχίες αμάχων σε περίοδο ενόπλων συγκρούσεων, οι δολοφονίες πολιτών από δυνάμεις ασφαλείας, την αστυνομία και άλλα κρατικά όργανα, οι βίαιες εκτοπίσεις, οι εξορίες αλλά και η εκμετάλλευση είναι καθημερινή πραγματικότητα στις υπανάπτυκτες χώρες του πλανήτη μας.

Κι αυτό γιατί ολοκληρωτικά καθεστώτα στις χώρες του τρίτου κόσμου σκόπιμα δεν εφαρμόζουν αρχές διεθνούς δικαίου, αφού επιδιώκουν τον εξανδραποδισμό και τη χειραγώγηση των μαζών που μόνο η πνευματική υπανάπτυξη εξασφαλίζει. Σ ’αυτό έρχεται να προστεθεί η χρησιμοθηρική και ανθρωποβόρα δράση των ισχυρών σε βάρος των αδύνατων κρατών. Οι ισχυροί του πλανήτη προωθώντας τα αναπτυξιακά τους προγράμματα, στο πλαίσιο μιας πολιτικής οικονομικού ιμπεριαλισμού και εδραίωσης της παγκόσμιας κυριαρχίας τους, παραβιάζουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Καταπατούν συνθήκες, αθετούν συμφωνίες, δε διστάζουν να επεμβαίνουν στα εσωτερικά των κρατών, να απομυζούν τις πηγές πλούτου τους, να πυροδοτούν τοπικές πολεμικές συρράξεις για να προωθούν το πολεμικό υλικό τους, να καταστρέφουν την υποδομή των χωρών αυτών προκαλώντας την οικονομική τους καθίζηση, εξυπηρετώντας οργανωμένα συμφέροντα του Δυτικού κόσμου και συνακόλουθα σχεδιάζοντας την οικονομική υποδούλωση τους.

Και στις προηγμένες όμως κοινωνίες, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι νομοθετικά κατοχυρωμένα, τα πολιτεύματα είναι φιλελεύθερα και δημοκρατικά και το βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο ιδιαίτερα υψηλό, η συστηματική παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι γεγονός. Φαινόμενα ρατσισμού, φυλετικών και κοινωνικών διακρίσεων, βίας και εγκληματικότητας, κοινωνικές αδικίες, οικονομικές ανισότητες, η αναξιοκρατία, η ευνοιοκρατία, η ανεργία, η παραοικονομία είναι ενδεικτικά παραδείγματα παραβίασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Παράλληλα στις “πολιτισμένες” κυρίως κοινωνίες ανθεί μια άλλη εκλεπτυσμένη μορφή ιμπεριαλισμού, ο πνευματικός ιμπεριαλισμός. Ισχυροί μηχανικοί μαζικής υποβολής και προπαγάνδας (ΜΜΕ) επιστρατεύονται από εξουσιαστικά κέντρα ελέγχου με σκοπό την πνευματική υποβολή και ψυχική υποδούλωση του πλήθους.
Τέλος, επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα χρησιμοποιούνται αλόγιστα απειλώντας την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Οι πυρηνικοί εξοπλισμοί, τα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, οι εφαρμογές της βιοϊατρικής παραβιάζουν τη βιοηθική, η υπερεκμετάλλευση του φυσικού χώρου, που αποτελεί ένα παράγοντα ζωογόνο και καθοριστικό για τον άνθρωπο αλλά και η υποβάθμιση και αλλοτρίωση του υποκειμένου στο πλαίσιο της τεχνοκρατούμενης και καταναλωτικής κοινωνίας αποτελούν κεφαλαιώδεις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Είναι αδιαμφισβήτητο, λοιπόν, πως τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι υπόθεση κάποιου καταστατικού χάρτη, αλλά έμπρακτη εφαρμογή. Είναι δε ανθρώπινες κατακτήσεις που αποκτώνται με πάλη και διατηρούνται με αγώνα και διαρκή επαγρύπνηση.

Στην απαισιοδοξία της γνώσης πρέπει να αντιτάξουμε την αισιοδοξία της βούλησης. Γι αυτό το λόγο, κρίνεται αναγκαία η δυναμική κινητοποίηση όλων, ατόμων και εθνών και κυρίως των αρμόδιων συλλογικών φορέων για τη διασφάλιση και συνταγματική κατοχύρωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, για την έμπρακτη και όχι θεωρητική επίκληση των αρχών του διεθνούς δικαίου και αλλαγή του καθεστώτος ανισότητας και εκμετάλλευσης ατόμων και λαών.

Πηγή εικόνας: http://www.rizopoulospost.com/wp-content/uploads/2014/09/human_rights.jpg