ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΤΑΣΑΣ.
Σαν σήμερα, στις 27 Φλεβάρη του 1943 η Ελλάδα αποχαιρετά έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές και τους λαμπρότερους καλλιτέχνες της ιστορίας της, τον Κωστή Παλαμά.
Ο Παλαμάς, όντας ίσως ο πολυγραφότερος ποιητής της χώρας μας, εκμεταλλευόμενος την υπέρμετρη ποιητική ευαισθησία και την ακαταμάχητη λογοτεχνική ακρίβειά του, μας άφησε μια σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά. Γεννημένος ποιητής, καθώς λένε, απέδειξε το ξεχωριστό ταλέντο της ποιητικής τέχνης από την ηλικία των 9 ετών και από τότε δεν σταμάτησε ποτέ να στοχάζεται και να γράφει. Βαθιά επηρεασμένος από τη δυσάρεστη και για πολλούς τραυματική εμπειρία της ορφάνιας, συνθέτει τα πρώτα του ποιήματα φθάνοντας έτσι σε ένα σημείο, στην ηλικία των 16 ετών, όταν ήταν πρωτοετής φοιτητής της Νομικής στην Αθήνα, να δημοσιεύσει το ποίημά του ΤΟ ΓΙΟΥΛΙ, χωρίς όμως καμιά ιδιαίτερη επιτυχία.
Ο ποιητής εξακολουθεί να γράφει και να μελετά κατορθώνοντας να αποκτήσει τη θέση του γραμματέα του πανεπιστημίου Αθηνών το 1879, και όχι μόνο να γίνει γνωστός στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής του, αλλά και να επηρεάζει τα δεδομένα της ελληνικής ποίησης (ιδιαίτερα με τα ποιήματά του Ο Δωδεκάλογος του γύφτου και Η φλογέρα του βασιλιά), αφού θεωρείται πρεσβευτής της περιόδου 1880-1930 της Νεοελληνικής ποίησης. Συμβουλεύει την Πηνελόπη Δέλτα στα πρώτα της βήματα, παρακολουθεί την εξέλιξη του έργου του Καραγάτση και του Άγγελου Σικελιανού, δέχεται γενικότερα με καλοσύνη τους νέους ανερχόμενους ποιητές χαρακτηρίζοντάς τους συνάδελφους και δίνοντάς τους χρήσιμες οδηγίες. Σε αυτόν ανατέθηκε η σύνθεση του Ολυμπιακού Ύμνου, με αφορμή την διοργάνωσή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα το 1896.
Συνέχισε να γράφει, σημαδεμένος από τον χαμό του γιου του, και κατασυντετριμμένος από τον θάνατο της πολυαγαπημένης του συζύγου έως το τέλος. Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1943. Στο σπίτι του (μπροστά από το καναπέ της βιβλιοθήκης του), όπου άφησε την τελευταία του πνοή, πλήθος επισκεπτών συγκεντρώθηκε για να τον τιμήσει. Βλέποντας τον νεκρό ποιητή ντυμένο στα μαύρα και σκεπασμένο με άνθη αμυγδαλιάς ο Θεοτοκάς γράφει στο ημερολόγιό του, ότι η εικόνα που αντίκριζε κανείς στο σπίτι του Παλαμά, έδινε την αίσθηση πως πέθανε μισός αιώνας ελληνικής ζωής. Δίχως ιδιαίτερη δημόσια αναγγελία, μοναχά από ένα μικρό σημείωμα στο ενός παράθυρου του βιβλιοπωλείου Ελευθερουδάκη, πάμπολλοι Έλληνες συγκεντρώθηκαν στην κηδεία του την επόμενη ημέρα και έψαλλαν τον εθνικό μας ύμνο, αψηφώντας την απειλή και τις απαγορεύσεις των Γερμανών κατακτητών. Ο θαυμασμός και ο θρήνος για τον ποιητή αποτυπώνονται στους ακόλουθους στίχους που έγραψε ο Άγγελος Σικελιανός:
Ηχήστε οι σάλπιγγες ,καμπάνες βροντερές
Δονείστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα
Βογγείστε βούκινα πολέμου
Ιερές σημαίες ξεδιπλωθείτε στον αέρα
Σ?αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα.
Ο Παλαμάς, όπως σημειώνει η Ανθούλα Δανιήλ, ήταν το «φέρετρο» πάνω στο οποίο ακουμπούσε τότε η Ελλάδα και αυτό ήταν το «μοσκοβόλημα ενός ρόδου μακρινού» και η ελπίδα για την ανάστασή της.
ΠΗΓΕΣ
Ανθούλα Δανιήλ, «Ο Παλαμάς σήμερα», 27.2.2014,URL: http://diastixo.gr/arthra/2220-o-palamas-simera [πρόσβαση 25.2.2017].
Mark Mazover, Στην Ελλάδα του Χίτλερ- Η εμπειρία της Κατοχής, Αθήνα, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1994.
ΕΚΕΒΙ, Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Κωστής Παλαμάς, URL: http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=302 [πρόσβαση, 25.2.2017]
ΒΙΝΤΕΟ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Αρχείο ΕΡΤ, Κωστής Παλαμάς : http://archive.ert.gr/8458/
Αρχείο ΕΡΤ, Η κηδεία του Παλαμά : http://archive.ert.gr/26807/
Κωστής Παλαμάς, Ντοκιμαντέρ, από τη σειρά του Υπουργείου Πολιτισμού.:ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γυμνάσιο. Αρχισυνταξία -Σενάριο:Νατάσα Μποζίνη (https://m.youtube.com/#/watch?v=OU5gkJw6BPA)
Υποβολή απάντησης