Εκπαίδευση για λίγους ή για πολλούς;

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΤΡΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν ξεκινήσουμε οποιαδήποτε συζήτηση για την παιδεία, είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε τους στόχους της. Το σχολείο επιδιώκει να μορφώσει μόνο κάποιες ανώτερες – με βάση το εισόδημα – κοινωνικές ομάδες; Να δημιουργήσει ? μέσω της παπαγαλίας ? ανθρώπους που αδυνατούν να σκεφτούν, ανθρώπους χωρίς προσωπικότητα; Να μετατρέψει την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα, οξύνοντας τα ήδη υπάρχοντα  κοινωνικά της προβλήματα; Να καλλιεργήσει τον εθνικισμό, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία (μήπως η άνοδος και εκπροσώπηση αυτών των στοιχείων στη Βουλή, δεν είναι δημιούργημα της κρίσης, αλλά του ελληνοκεντρικού, ανεπαρκούς εκπαιδευτικού συστήματος);

Ποια, λοιπόν, είναι η σωστή κατεύθυνση και πώς η Ελλάδα θα κάνει καθημερινά βήματα  προς αυτή; Προσωπικά, θέλω να καταθέσω τους προβληματισμούς μου και να εστιάσω σε κάποια από αυτά.  Πιο συγκεκριμένα:

Θεωρώ αρχικά απαραίτητο να δίνονται ίσες ευκαιρίες για ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ εκπαίδευση σε όλους. Όμως δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο, αφού η πλειοψηφία των σχολείων- σε αντίθεση με το δικό μας- υπολειτουργούν, υπολείπονται σε οργάνωση-υποδομές και υστερούν όσον αφορά την «ποιότητα» του εκπαιδευτικού προσωπικού. Λιγότεροι πόροι- λιγότερες ευκαιρίες για τους μαθητές. Στα πρότυπα πειραματικά σχολεία ωστόσο η κατάσταση είναι χωρίς αμφιβολία πολύ καλύτερη. Τι σημαίνει αυτό; Ικανοποιητική παιδεία για λίγους μετά από εξετάσεις (δηλαδή ανταγωνισμός των μαθητών στο λύκειο αλλά πολύ περισσότερο στο γυμνάσιο για μια θέση στο πειραματικό-περισσότερα φροντιστήρια κλπ.). Ωστόσο ακούγεται ότι θα καταργηθούν τα πρότυπα, για να λυθεί το πρόβλημα της ανισότητας. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι δεν θα γίνεται με εξετάσεις η εισαγωγή των μαθητών, αλλά πιθανότατα με κλήρωση.  Ωστόσο, δεν καταλαβαίνω με ποιον τρόπο θα δοθούν έτσι περισσότερες ευκαιρίες. Η πραγματικότητα είναι ότι θα δημιουργηθούν θέσεις στα πειραματικά για κάποιους σε βάρος κάποιων άλλων.  Αποτέλεσμα:  ξανά ικανοποιητική παιδεία για λίγους με κριτήριο την τύχη/ατυχία καθενός.

Γιατί όμως πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ των δήθεν  αξιοκρατικών κριτηρίων των εξετάσεων και της βασισμένης στην τύχη κλήρωσης για την είσοδο των λίγων στα πειραματικά; Ή μάλλον γιατί πρέπει οπωσδήποτε να εξασφαλίζεται ποιοτική εκπαίδευση μόνο για λίγους; Αυτό που προτείνω και θεωρώ ιδανικό είναι η κατάργηση των πειραματικών σχολείων. Με άλλους όρους,  προτείνω εξίσωση του επιπέδου κάθε δημοσίου σχολείου με αυτό των πειραματικών. Και τελικά «ιδανική» δεν είναι η σωστή λέξη για να περιγράψει κανείς μια τέτοια αλλαγή. Η σωστή λέξη είναι «αυτονόητη» και είναι η πρώτη αλλαγή που θα περίμενε κανείς από μια αριστερή κυβέρνηση στην παιδεία. Γιατί οι εκπαιδευτικοί με τα «καλά» βιογραφικά να συγκεντρώνονται στα λίγα σχολεία και τους λίγους μαθητές; Γιατί να επενδύουμε δισεκατομμύρια για πολεμικά αεροσκάφη και όπλα, να καταναλώνουμε χρόνο και ενέργεια μιλώντας για τη Χρυσή Αυγή, όταν όλα τα προβλήματα της χώρας σήμερα σχετίζονται με την έλλειψη μόρφωσης; Αυτή τη στιγμή (αν όχι πάντοτε) η Ελλάδα χρειάζεται ισχυρή εκπαίδευση περισσότερο από κάθε τι. Φυσικά, για να αναβαθμίσεις την πλειοψηφία των σχολείων στην ελληνική επικράτεια, χρειάζονται επιπλέον χρήματα και υπάρχει έλλειψη σ?αυτά. Αλλά σε κάθε περίπτωση, η παιδεία είναι η μοναδική λύση για το μέλλον. Δυστυχώς όμως κανείς δεν το βλέπει αυτό, κανείς δεν δείχνει διάθεση πραγματικά να επενδύσει χρήματα, ενέργεια ίσως και πολιτικό κόστος  (βραχυπρόθεσμα) σε αυτήν και κυρίως κανείς δεν θέλει να την ΑΛΛΑΞΕΙ πραγματικά, αλλάζοντας έτσι τη χώρα. Είτε είναι «μνημονιακός», είτε «αντιμνημονιακός». Και στην εκπαίδευση δεν έχει κανείς τη δικαιολογία «οι Ευρωπαίοι φταίνε?», «οι Ευρωπαίοι μας περιορίζουν?».

Ουσιαστική αλλαγή δεν είναι ούτε η (αποτυχημένη) τράπεζα θεμάτων ούτε η κατάργηση της. Τα πρότυπα και τα πειραματικά είναι ένα από τα αμέτρητα προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης και σίγουρα όχι το σημαντικότερο. Φυσικά και η επίλυση του θα ήταν ένα βήμα προς την ?κατά τη γνώμη μου- σωστή κατεύθυνση, αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα που σχετίζονται με τους τρόπους διδασκαλίας ή το περιεχόμενο της. Δεν είναι ουτοπικά σενάρια και αδύνατες οι αλλαγές, είναι όμως ο μοναδικός τρόπος να εξασφαλίσουμε την ανάπτυξη της χώρας σε κάθε τομέα μακροχρόνια?

 

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.