ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.
Τις τελευταίες εβδομάδες, το κυρίαρχο θέμα της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα είναι το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Η διαδικασία αυτή, σύμφωνα με το Σύνταγμα, περιλαμβάνει (το πολύ) τρεις διαδοχικές ψηφοφορίες στη Βουλή, στις οποίες ο υποψήφιος πρόεδρος (προτείνεται συνήθως από την Κυβέρνηση) πρέπει να λάβει 200, 200 ή 180 θετικές ψήφους αντίστοιχα, προκειμένου να εκλεγεί.
Για το ζήτημα αυτό έχουν διατυπωθεί διάφορες πολιτικές προσεγγίσεις, ερμηνείες και κριτικές, ανάλογα με την προσωπική οπτική γωνία που ο καθένας έχει για την πολιτική, από τις οποίες απορρέει ότι πίσω από την εκλογή του πρώτου πολίτη της χώρας και τις ψηφοφορίες, υπάρχουν άλλα, βαθύτερα πολιτικά κίνητρα.
Από τη μία, η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ., η οποία έχει επιλέξει ως υποψήφιο πρόεδρο τον πρώην βουλευτή και υπουργό Σταύρο Δήμα, κάνει αγώνα δρόμου προκειμένου ο τελευταίος να συγκεντρώσει 180 ψήφους στην τρίτη και κρισιμότερη ψηφοφορία, συσπειρώνοντας και αρκετούς ανεξάρτητους βουλευτές προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία και να μην οδηγηθεί η χώρα (κατά την άποψή της) σε πολιτική αστάθεια.
Από την άλλη πλευρά, σύσσωμη η αντιπολίτευση, με ηγετική δύναμη τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., προσπαθεί να αποτρέψει την εκλογή προέδρου, διότι σύμφωνα με το Σύνταγμα αν ο υποψήφιος πρόεδρος δεν εκλεγεί σε καμία από τις τρεις ψηφοφορίες, οδηγούμαστε σε πρόωρες εκλογές, επιλογή που θεωρείται από την αξιωματική αντιπολίτευση ως η μόνη ορθή, εφόσον επιμένει εδώ και καιρό στην προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει πλέον τη νομιμοποίηση από το εκλογικό σώμα να νομοθετεί.
Το σίγουρο είναι πως ο γόρδιος δεσμός θα λυθεί το βράδυ της 29ης Δεκεμβρίου, οπότε θα έχει ολοκληρωθεί η τρίτη και καθοριστική ψηφοφορία στην Βουλή για την εκλογή ή μή του Σταύρου Δήμα ως Προέδρου της Δημοκρατίας.
Αγιοβασιλιάτικο δώρο και “φιλί ζωής” για την κυβέρνηση ή μήπως δικαίωση για την αντιπολίτευση και διεξαγωγή εκλογών;
Υποβολή απάντησης