Συνέντευξη με τον ηθοποιό Γιάννη Τσιμιτσέλη

ΓΡΑΦΕΙ: Η ΣΙΝΤΥ ΧΑΤΖΗ.

Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης, δημοφιλής στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, γεννήθηκε στην Ελβετία και μεγάλωσε στο Μεσολόγγι και την Πάτρα. Ξεκίνησε την καριέρα του το 2000 στο σίριαλ «Τι Ψυχή θα παραδώσεις μωρή;». Από τότε οι σεναριογράφοι αλλά και το κοινό δείχνουν να τον προτιμούν και να ξεχωρίζουν τις δουλειές και την υποκριτική του. Τον συναντήσαμε πριν από την παράσταση «Άνδρες έτοιμοι για όλα», που παίζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Λαμπέτη, και δέχτηκε με χαρά να μας δώσει συνέντευξη για το περιοδικό του σχολείου μας.

– Φέτος συμμετέχεις στην κωμική παράσταση «Άντρες έτοιμοι για όλα». Πες μας λίγα λόγια για το έργο και για τον ρόλο σου.

– Εγώ κάνω τον Λευτέρη- επίθετο μην με ρωτήσεις- ο οποίος είναι δημόσιος υπάλληλος. Όχι πως η παράσταση ασχολείται καθόλου με το επάγγελμά του. Το σημαντικό είναι ότι κάνει παρέα με άλλους 4 άντρες που συχνάζουν σε ένα μαγαζί το οποίο δεν πάει καλά οικονομικά και λόγω κρίσης ο ιδιοκτήτης χρωστάει λεφτά. Αυτοί πρέπει να βρουν λεφτά για να το σώσουν. Έτσι προκύπτει να κάνουν στριπτίζ.

– Επίσης φέτος λαμβάνεις μέρος στο σίριαλ «Κάτω Παρτάλι». Πες μας για την εμπειρία σου.

– Από τη στιγμή που έπεσε στα χέρια μου το κείμενο ήξερα ότι θα ήταν μια πολύ καλή δουλειά. Όταν γνώρισα και τους συντελεστές κατάλαβα ότι θα ήταν ένα σίριαλ αξιόλογο, χωρίς ακόμη να ξέρω την ανταπόκριση που θα είχε στο κοινό.

– Το παρακολουθείς κι εσύ;

– Ναι, επειδή παίζεται την Δευτέρα που τυχαίνει να έχω το ρεπό μου.

– Γενικότερα, ποιός είναι ο κυριότερος στόχος σου στο πλαίσιο της δουλειάς σου;

– Σίγουρα η διάρκεια είναι κάτι σημαντικό κι ακόμα καλύτερα αν με αυτό τον τρόπο μπορούν παράλληλα να μου προσφέρονται τα προς το ζην και φυσικά να περνώ κι εγώ καλά κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου.

– Διαβάζεις δημοσιεύματα για σένα αλλά και γενικότερα;

– Ναι και ειδικά παλαιότερα που υπήρχε μια υπηρεσία που μάζευε αποκόμματα εφημερίδων και μας τα έστελνε. Σήμερα ενημερώνομαι κυρίως από το internet , μπορεί δηλαδή να «γκουγκλάρω» το όνομά μου ή το σίριαλ.

– Θεωρείς ότι υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ρόλος ή είδος έργου που δεν θα ήθελες ή δεν θα μπορούσες να υποστηρίξεις;

– Είναι δύσκολο αυτό που με ρωτάς γιατί σαν ηθοποιοί πιστεύω πως καλούμαστε να υποστηρίξουμε οτιδήποτε προκύψει, τώρα αν ο καθένας το κάνει αυτό καλά ή όχι, αυτό είναι άλλο θέμα. Εγώ θα ήθελα στο χώρο μου να δοκιμάσω τα πάντα.

– Σου αρέσουν περισσότερο οι κωμικοί ή οι πιο δραματικοί ρόλοι;

– Νομίζω πως προτιμώ τους κωμικούς ρόλους. Μου αρέσει πραγματικά η κωμωδία γιατί περνάω καλά μέσα από αυτήν. Εξαρτάται βέβαια πάντα από το έργο.

– Απωθημένα έχεις από τη δουλειά σου;

– Όχι, προς το παρόν, το επάγγελμά μου με έχει υπερκαλύψει σε πολλούς τομείς.

– Πάντως μου φαίνεται ότι κάθε χρόνο είσαι μέσα στα πράγματα?

– Ναι, δόξα τω Θεώ, από τη στιγμή που μπήκα στον χώρο, πριν 14 χρόνια, δουλεύω χειμώνα-καλοκαίρι, είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Υπό αυτήν την έννοια δεν έχω κανένα παράπονο.

– Και πώς καταφέρνεις να κάνεις όλες αυτές τις διαφορετικές δουλειές συγχρόνως;

– Χρονικά είναι σίγουρα δύσκολο. Η μια μου δουλειά όμως δεν μπερδεύεται ποτέ με την άλλη. Συνήθως αρχίζω γύρισμα στις 8 το πρωί και τελειώνω στις 6 μ.μ, ξεκουράζομαι μια ώρα και μετά έχω παράσταση. Γυρίζω σπίτι στις 24:00, διαβάζω λίγο ώσπου έρχεται η επόμενη μέρα και πρέπει να ξαναπάω στο γύρισμα! Χρονικό είναι το πρόβλημα.

– Είσαι τελειομανής;

– Στη δουλειά μου, ναι. Στη ζωή μου, όχι.

– Θα επιχειρούσες να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου στο εξωτερικό;

– Όχι, δεν μου γεννήθηκε ποτέ η ανάγκη, γιατί είμαι της άποψης ότι όποιος γεννιέται και μεγαλώνει σε μια χώρα, καλό θα ήταν να δοκιμάσει επαγγελματικά πράγματα στην ίδια του τη χώρα. Σαν παροιμία το «Κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη» το υιοθετώ στη ζωή μου. Είμαι υπερβολικά Έλληνας για να φύγω από την Ελλάδα. Μου αρέσει εδώ και πιστεύω ότι θα μου έλειπε πολύ σύντομα. Τώρα, αν εννοείς να ασχοληθώ απλά με μια δουλειά στο εξωτερικό, να κάνω ένα γύρισμα δηλαδή και να γυρίσω, ναι, γιατί όχι;

– Γενικότερα, θεωρείς ότι επιλέγεις τις δουλειές σου ή σε επιλέγουν;

– Τώρα πια έχω φτάσει στο σημείο να επιλέγω τις δουλειές μου. Υπάρχουν στάδια που περνάς ως ηθοποιός. Αρχικά σε επιλέγουν, ή μάλλον σε δοκιμάζουν, βλέπουν τις δυνατότητες που έχεις ή δεν έχεις. Έπειτα σε γνωρίζουν πιο προσωπικά, με το όνομά σου, τις δουλειές σου, κτλ. Σιγα-σιγά φτάνεις ακόμα και σε σημείο να γράφουν ρόλους «επάνω σου». Είναι κάτι που μου έχει συμβεί.

– Εξακολουθείς να παρουσιάζεις το τηλεπαιχνίδι στην Κύπρο;

– Ναι, το «Παίζουμε Κυπριακά», ένα παιχνίδι με θέμα τα ήθη, έθιμα, τραγούδια του νησιού, την κυπριακή παράδοση γενικότερα.

– Ποια πιστεύεις ότι είναι τα χαρακτηριστικά που σε έχουν βοηθήσει να παραμείνεις στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια;

– Κοίτα, η εμφάνιση είναι ένα διαβατήριο με μη θεωρημένη βίζα. Τη βίζα τη θεωρεί ο κόσμος. Προφανώς ο κόσμος ταυτίζεται με ορισμένους ρόλους μου, για δικούς του λόγους ο καθένας. Δεν μπορώ να ξέρω τι ελκύει τον καθέναν και «γουστάρει». Άλλος μπορεί να γουστάρει τον χαρακτήρα μου, άλλος το παίξιμό μου, το μάτι μου, τον αστράγαλό μου, τη φτέρνα μου!!! Δεν ξέρω? Αυτό με κάνει να έχω διάρκεια αλλά κι εγώ δεν το αφήνω να αιωρείται. Δεν περιμένω να λειτουργεί από μόνο του. Κάθε φορά προσπαθώ να αξιοποιώ κάθε μου ευκαιρία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

– Εσωτερικά χαρακτηριστικά που σε έχουν βοηθήσει;

– Το ότι αντιμετωπίζω κάθε μου δουλειά σαν μια οικογενειακή υπόθεση. Θέλω να είμαι τελειομανής σε αυτό που κάνω και όσο πιο επαγγελματίας γίνεται, χωρίς ταυτόχρονα να χάνω και το «παιχνίδισμα» του επαγγέλματος. Γιατί αν δεν είναι τρέλα αυτό που κάνω, είναι σίγουρα ένα παιχνίδι. Είναι τρελό να υποδύεσαι έναν ρόλο και μετά έναν άλλο και αργότερα να γυρίζεις σπίτι και να πρέπει να είσαι ο εαυτός σου.

– Έχεις νιώσει ποτέ ότι φθείρεσαι; Ότι είσαι «προϊόν»;

– Ναι, αλλά όλοι οι ηθοποιοί είμαστε, έτσι κι αλλιώς. Πρέπει, ωστόσο, να γνωρίζεις τι προϊόν είσαι και πώς το διαθέτεις αυτό με αξιοπρέπεια.

– Υπάρχει κάτι που θα σε εξόργιζε τόσο που να διέκοπτες κάποια συνεργασίας;

– Αν κάποιος με προσέβαλε αναίτια, ναι, αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να συμβεί.

– Μετανιώνεις για προηγούμενες δουλειές σου;

– Όχι, γιατί θεωρώ ότι κάθε μου επιλογή μέχρι τώρα, είτε από τύχη είτε επειδή έτσι το έχω επιδιώξει, είναι η καλύτερη που θα μπορούσα να έχω πάρει.

– Η ηθοποιία πρόεκυψε στη ζωή σου ή το κυνηγούσες από μικρός;

– Προέκυψε κάπου στο Λύκειο. Όταν όλα τα παιδιά έγραφαν Πανελλήνιες και συμπλήρωναν μηχανογραφικά, εγώ αποφάσισα ότι δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Η υποκριτική μού άρεσε σαν ιδέα και επίσης μου έδινε την ευκαιρία να απομακρυνθώ από την Πάτρα, που μεγάλωσα και να μετακομίσω στην Αθήνα για να εγγραφώ σε κάποια δραματική σχολή.

– Σε καθημερινό σίριαλ, αν δεν είχες τις υποχρεώσεις που έχεις τώρα, θα συμμετείχες;

– Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες αλλά, ναι, είναι και αυτό μια δουλειά.

– Η εμπειρία σου από τις περιοδείες;

– Έχει πλάκα να σου δίνεται η ευκαιρία, μέσα από τη δουλειά σου, να ταξιδεύεις σε διάφορα μέρη της χώρας που διαφορετικά δεν θα είχες τη δυνατότητα να επισκεφτείς.

– Την εμφάνισή σου την προσέχεις;

– Τόσο ? όσο?. Πότε δεν μου πολυάρεσε η γυμναστική. Προσπαθώ ωστόσο να μην πίνω, να μην καπνίζω?. λίγο δύσκολο αυτό! Όταν λέω «προσέχω τον εαυτό μου» εννοώ να κάνω μια συντήρηση των δυνάμεών μου γενικότερα.

– Συγκρίνεις τον εαυτό σου τώρα με προηγούμενες δουλειές σου;

– Αυτό τώρα είναι αρκετά υποκειμενικό. Ναι, πιστεύω ότι αν έπαιζα τώρα ρόλους του παρελθόντος θα τους έκανα καλύτερα. Και 70-80 χρονών να φτάσεις ως ηθοποιός πάντα θα μαθαίνεις και θα βελτιώνεσαι.

– Το ελληνικό θέαμα σε σύγκριση με το ξένο;

– Είναι σαν να με ρωτάς τι πιστεύω για τον Παναιτωλικό σε σχέση με την Μπαρτσελόνα . Είναι δυσανάλογα τα έξοδα, το κοινό που απευθύνεται η κάθε βιομηχανία, κλπ. Με έξυπνα σενάρια και ιδέες όμως θα μπορούσαμε να παράγουμε κι εμείς κάτι αξιοπρεπές. Θεωρώ ότι η Ελλάδα, ειδικά μέσα από την τέχνη, πρέπει να εξάγει τον πολιτισμό. Είναι περίεργο να έρχεται ο αμερικανικός κινηματογράφος και να κάνει γυρίσματα σε ελληνικά τοπία και να μην τα εκμεταλλευόμαστε εμείς. Ή να κάνουνε ταινίες όπως η «Τροία» ή οι «300». Καλά, όχι ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει ποτέ τους 300, έτσι; Αυτό θα ήταν κωμωδία! Αλλά θα μπορούσαν να υπάρχουν ωραίες προσπάθειες.

– Στον κινηματογράφο πας;

– Ναι, όταν πεινάω για ποπ-κορν. Βλέπω και ελληνικές και ξένες ταινίες. Επικεντρώνομαι στις ελληνικές, όταν υπάρχουν, γιατί ως ηθοποιός με ενδιαφέρει να ξέρω τι γίνεται στη χώρα μου.

– Απογοήτευση έχεις νιώσει ποτέ από τη δουλειά σου;

– Ναι, στην πρώτη μου δουλειά, το «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή» που κόπηκε ξαφνικά. Από τότε δεν με έχει αγγίξει κάτι. Είμαι από τους ηθοποιούς που δεν θα έπρεπε να παραπονιούνται.

– Η εμπειρία σου από τον κινηματογράφο;

– Πολύ καλή. Συζητάω τώρα για μια ίσως και δύο ταινίες. Έχει πλάκα στον κινηματογράφο ότι τα γυρίσματα δεν έχουν «αρχή-μέση-τέλος» αλλά μπορεί να γυρίζεις την τελευταία σκηνή την πρώτη μέρα, την πρώτη σκηνή τη δεύτερη μέρα κοκ. Ούτε εμείς δεν γνωρίζουμε συχνά το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.

– Οι τρεις αγαπημένες σου δουλειές;

– Το «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή», το «Οξυγόνο» και οι «Άντρες έτοιμοι για όλα» που θα παιχτεί και του χρόνου για 3η σεζόν.