Δημοψήφισμα. Ε, και;

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ-ΤΣΕΛΙΓΚΑΣ.

Αν και η σχολική (και όχι μόνο) χρονιά έληξε, το γεγονός του δημοψηφίσματος της Κυριακής 5 Ιουλίου μάλλον αξίζει ενός μικρού σχολιασμού. Μιας και η γενική τάση (όσο αυθόρμητη και αληθινή και αν είναι) είναι η περιφρόνηση των δημοσιογραφικών σχολιασμών, τουλάχιστον στα πάνελ κάποιων (ή και όλων των) μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών (κατά τη γνώμη μου δικαίως), ίσως να άξιζε τον κόπο η διατύπωση ενός μικρού προβληματισμού που ως αρχή βρίσκει το δημοψήφισμα, αφορμή ένα περιστατικό και ως περιεχόμενο κάτι για το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει -εγώ προσωπικά ως «συντάκτης»- να γίνεται λόγος. Υπόσχομαι, πάντως, να είναι σύντομος και περιεκτικός ο σχολιασμός, γιατί οι διακοπές ξεκίνησαν και λίγοι έχουν ίσως την όρεξη να προσθέσουν κι άλλους μπελάδες στο κεφάλι τους, ειδικά όταν δεν είναι για κάτι που τους αφορά άμεσα (όπως όλους εμάς τους ανήλικους μαθητές).

Ο τίτλος του άρθρου ίσως φανεί προσβλητικός ή ακραία καυστικός. Φυσικά, ο στόχος εδώ δεν είναι να αμφισβητηθεί ένα από τα άρθρα του Συντάγματος και αναφαίρετο και θεμελιώδες δικαίωμα του ελληνικού λαού, αλλά να γίνει αναφορά σε κάτι στο οποίο κανένα δημοψήφισμα (ή εκλογική διαδικασία) δεν μπορεί να δώσει λύση. Θα σας πω μόνο μια μικρή ιστορία (της οποίας ήμουν μάρτυρας) και η οποία ίσως δικαιολογεί την επιλογή του τίτλου.

Το ζεστό απόγευμα της Κυριακής του δημοψηφίσματος, έξω από ένα εκλογικό κέντρο, πάνω στο πεζοδρόμιο περπατούσε ένας τυφλός ηλικιωμένος άνθρωπος με τη βοήθεια κάποιας κυρίας. Πάνω στο πεζοδρόμιο, επίσης, δίπλα στα τραπέζια κάποιων παρατάξεων (δεν έχει σημασία ποιων) βρίσκονταν παρκαρισμένα επιδεικτικά και προκλητικά διάφορα οχήματα (προκλητικά είναι η αλήθεια δε μού φάνηκε ούτε εμένα πώς ήταν, αφού στην Ελλάδα είναι πια δεδομένο το «δικαίωμα» του καθενός να παρκάρει όπου λάχει). Έτσι, λοιπόν, όπως καταλαβαίνετε, έρχεται κάποια στιγμή που ο κύριος αυτός και η συνοδός του φτάνουν σε ένα σημείο όπου το πεζοδρόμιο είναι σχεδόν φρακαρισμένο. Υπάρχει μια μικρή διέξοδος ανάμεσα στους προφυλακτήρες δύο οχημάτων και η κυρία αναγκάζεται να πει στον εν λόγω κύριο «Προσοχή τώρα» ή κάτι παρόμοιο που, ας με συγχωρέσει ο αναγνώστης, δεν δύναμαι να επαναφέρω στη μνήμη μου επακριβώς. Για το λόγο αυτό, αναγκάστηκαν οι δύο να σταματήσουν για να ξεκινήσει μια μικρή περιπέτεια μέσα στην καλοκαιριάτικη αθηναϊκή ζέστη και δίπλα στα τραπέζια των παρατάξεων για τον ηλικιωμένο κύριο. Μπορεί να μην ήταν σταματημένα τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια πάνω στις ανάγλυφες επιφάνειες του πεζοδρομίου για την καθοδήγηση των τυφλών συμπολιτών μας (όχι πως δεν έχουμε δει και τέτοια) μα εκείνο το μπλόκο αρκούσε.

Ας διευρύνουμε τώρα την εικόνα και ας δούμε, σε παράθεση, το δημοψήφισμα και τον τυφλό κύριο. Τι άλλαξε με το δημοψήφισμα; Θα πει κάποιος: «Άλλαξαν πολλά: έχουμε ένα προβάδισμα στη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, ο ελληνικός λαός έπαψε να φοβάται κλπ κλπ». Σε εμάς τους ίδιους, όμως, τι άλλαξε; Όχι, μόνο τώρα, αλλά και τα τελευταία πέντε με έξι χρόνια όλης αυτής της ιστορίας. Μήπως υπάρχει στοιχειώδης σεβασμός και αυτοπεριορισμός απέναντι στον συμπολίτη, όπως ο τυφλός κύριος; Μήπως ξεπεράσαμε το παρελθόν, τα κακώς κείμενα της κουλτούρας του «νεοέλληνα»; Φυσικά, δεν υπονοώ την αλλαγή από τη μία μέρα στην άλλη. Το παράνομο παρκάρισμα και η δυσχέρεια ενός ανάπηρου να μετακινηθεί λόγω αδιαφορίας των συμπολιτών του είναι απλά παραδείγματα. Και για να πάμε παραπέρα, μήπως μετά από όλα όσα έχουμε περάσει (τουλάχιστον οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι), αν όντως τώρα γίνουν όλα παραδεισένια και μας κάνουν όλοι τη χάρη και μας δώσουν λεφτά, δε θα αρχίσουμε ξανά την ίδια κατρακύλα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος;
Σκέφτομαι ότι το πρόβλημά μας δεν είναι τόσο ή δεν είναι μόνο οικονομικό, όσο συνείδησης, ζωής, θα λέγαμε ηθικό. Και αυτό κανένα δημοψήφισμα δεν μπορεί να το λύσει.

Νομίζω πως αλλάζουμε μόνο όπως αλλάζουν οι καιροί, φαινομενικά. Έτσι, λοιπόν, το τι θα γίνει γενικά την επόμενη μέρα, το σκεφτόμαστε συνεχώς. Τι θα γίνει την επόμενη μέρα με τους εαυτούς μας το έχουμε σκεφτεί;

Καλό καλοκαίρι και καλή και αληθινή ξεκούραση.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.